برنامه اریک آدامز برای بحران جزیره ریکرز چیست؟

چند هفته قبل از اینکه اریک آدامز به عنوان شهردار نیویورک شروع به کار کند، دو تن از مشاوران او، فیلیپ بنکس و تیموتی پیرسون، که هر دو مانند آدامز زمانی در پلیس شهر نیویورک خدمت کرده بودند، در یک غذاخوری در شهر نیویورک نشستند تا غذا بخورند. نیویورک کوئینز با کمیسر تعدیل وینسنت شیرالدی. شیرالدی به آنها گفت: "من فکر می کنم راهی برای خروج از این موضوع وجود دارد." اما شما باید پرتاب کنید. شیرالدی، اصلاح طلبی که بیل دی بلازیو او را از تحقیق در دانشگاه کلمبیا کنار کشید، حدود شش ماه است که کمیسر بوده است. در همین حال، شرایط در جزیره Rikers، مجموعه بدنام زندان رودخانه ایست ریور، جایی که افرادی که با اتهامات جنایی محلی روبرو هستند در صورت عدم توانایی پرداخت وثیقه اخراج می شوند، به سطوح غیرقابل تصوری فرو ریخته است. شیرالدی در حال مبارزه با اتحادیه های کارگری اصلاح و تربیت بود که اعضای آن بر سر صدها بیمار از شیفت های رایکرز خود فریاد می زدند و به بحران دامن می زدند. او می خواست در دولت جدید بماند - به یک شرط. شیرالدی به بنکس و پیرسون گفت: "من حاضرم نود و پنج درصد خون را روی خودم ببرم." «اما پنج درصد شهردار خواهد شد. و وقتی این اتفاق می افتد، او باید بگوید: "تقصیر من است، بین ما روشنایی روز نیست." و اگر نمی تواند بگوید نباید من را استخدام کند.

شیرالدی به کلمبیا بازگشت. او این هفته در یک تماس تلفنی گفت: «او من را استخدام نکرد.

سال گذشته 14 نفر در زندان شهری جان باختند. در تابستان و پاییز، هر گزارش جدید Rikers بدتر از گزارش قبلی بود. در بخش‌های پذیرش بیش از حد شلوغ مجتمع زندان ناکافی، مردم روزها و هفته‌ها را در سلول‌ها بدون دسترسی معقول به غذا، حمام یا مراقبت‌های پزشکی سپری کردند. خشونت بین زندانیان و همچنین بین زندانیان و نگهبانان به طور چشمگیری افزایش یافته است. اقدام به خودکشی به قدری اتفاق افتاده است که گروهی از قانونگذاران محلی در طی یک تور شاهد یکی از آنها بوده اند. مدافعان عمومی از قضات دادسرا درخواست کردند تا قبل از فرستادن متهمان به بازداشت موقت، وجدان خود را بازرسی کنند. برخی از بازداشت شدگان دست به اعتصاب غذا زدند.

به هر حال، شهر کنترل جزیره را از دست داده است، اگرچه مشکلات Rikers چیز جدیدی نیست. برای دهه‌ها، نام این جزیره نام آشنای وحشت‌های شهرداری و نمونه‌ای از هزینه‌های حبس دسته‌جمعی بوده است. بی‌توجهی سیاسی، آشفتگی اداری و تلاش‌های ناموفق برای اصلاحات عادی بود. نتیجه مجروح شدن هزاران نفر است. در سال 2014، همکارم جنیفر گونرمن، مقاله ای برای این مجله درباره خلیف برودر، نوجوانی نوشت که پس از متهم شدن به سرقت کوله پشتی، سه سال در غم رایکرز گذراند. (اتهامات علیه او در نهایت کنار گذاشته شد.) برودر در سال 2015 بر اثر خودکشی درگذشت و تلاش او باعث دور جدیدی از درخواست‌ها برای تغییر شد. در همان سال، مقامات شهر موافقت کردند که یک ناظر فدرال را برای نظارت بر مجموعه زندان تعیین کنند. اما بحث در مورد چگونگی بهبود شرایط در جزیره همچنان ایمنی را صفر می دانست. اقدامات انجام شده برای بهبود شرایط زندانیان، شکایات تلخ نگهبانان را برانگیخته است. حمایت ارائه شده به امنیت زندانیان را تهدید می کند. در همین حال شرایط بدتر شده است.

کنترل مجدد جزیره اکنون عمدتاً بر عهده آدامز است. ماه گذشته، آدامز در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور لوئیس مولینا، مردی که او برای جایگزینی شیرالدی انتخاب کرد، نکاتی در مورد اینکه چگونه می‌خواهد ادامه دهد، ارائه کرد. ابتدا نبرد با اتحادیه ها متوقف شد. "صبر کن، چه کار می کنیم؟" از آدامز پرسیده شد زیرا یک دستیار مطبوعاتی تلاش کرد تا نمایندگان اتحادیه را از تریبون دور نگه دارد. «من می‌خواهم اتحادیه‌هایم اینجا با من باشند. ما در اینجا شریک هستیم.» مولینا در حین صحبت کردن، کلمات خود را با دقت انتخاب کرد و نیاز به تغییر را تصدیق کرد و در عین حال روشن کرد که منافع امنیت را در نظر گرفته است. وی گفت: «نیاز به اصلاح زندان های شهرمان هرگز به اندازه کنونی فوری نبوده است. "من با شهردار آدامز کار خواهم کرد تا فوراً شرایط را در جزیره ریکرز - برای افسران اصلاح و تربیت بهبود بخشم و جمعیت زندانی.»

اتحادیه ها این انتصاب را تشویق کردند. بنی بوشیو، رئیس انجمن خیریه کارگران اصلاح و تربیت، بزرگترین و قوی ترین اتحادیه، گفت: "این یک نفس تازه است." "در هشت سال گذشته بسیار خصمانه بوده است." مولینا، یک تفنگدار سابق متولد برانکس که در پلیس شهر نیویورک، دفتر دادستانی شهرستان بروکلین و به عنوان افسر اصلاح و تربیت خدمت می کرد، شاید مهمترین معیارهایی را که اعضای عادی اتحادیه به دنبال آن هستند، برآورده می کند. برای رئیس جدید: او یونیفرم می پوشید. آدامز این تمایل را با تجربه زنده مقامات مجری قانون دارد. در این کنفرانس مطبوعاتی، وی خاطرنشان کرد که مولینا اولین رئیس بخش اصلاحات آمریکای لاتین خواهد بود. او گفت: «وقتی با لوئیس نشستم، چیزی که بیش از همه مرا تحت تأثیر قرار داد شنیدن داستان زندگی او بود. این "یکی از مهم ترین قرار ملاقات هایی است که می توانم انجام دهم."

و با این حال، جدای از تنش زدایی از وضعیت اتحادیه، برنامه دولت آدامز برای رایکرها هنوز تا حد زیادی نامشخص است. آدامز حمایت خود را از استفاده از انزوا - یکی دیگر از اولویت های اصلی اتحادیه - ابراز کرد که به گفته او به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر خشونت زندان مورد نیاز است، علیرغم شواهدی مبنی بر اثرات مضر تنهایی بر کسانی که مجبور به تحمل آن هستند. او همچنین قول داد که با مشکلات حیاتی تجهیزات فیزیکی Rikers مانند شکستگی درها و قفل ها مقابله کند. مولینا گفت که اولین سفارش او "ارزیابی عمیق" عملیات این بخش خواهد بود. او گفت: «ما تصمیمات خیلی سریعی گرفتیم تا شب بتوانیم کارها را انجام دهیم. "من این کار را نمی کنم."

یکی از جنبه‌های نگران‌کننده بحران Rikers، از نظر بحث عمومی، این است که مشکلات در زندان‌های نیویورک عمیق‌تر می‌شود، زیرا جمعیت این سیستم به حدود یک چهارم آن چیزی که در اوج خود در دهه‌های نوزده و نود بود کاهش یافته است. شهر در بحران زندان است، حتی زمانی که در حال تخریب است. این تا حدی با بیماری همه گیر توضیح داده می شود، که مشکلات طولانی مدت رایکرز را آشکار کرد و تشدید کرد، مانند جاهای دیگر. اما اصلاح‌طلبان همچنین به رشد جمعیت زندان‌ها اشاره می‌کنند که قبل از هرج‌ومرج تابستان امسال بود، زیرا قضات در بحبوحه واکنش‌های سیاسی علیه اصلاحات جدید و مترقی دولت شروع به تعیین وثیقه بیشتر کردند. اتحادیه‌ها می‌گویند که با جمعیت زندانی کوچک‌تر اما «سخت‌تر» برخورد کرده‌اند. ماه گذشته، یک گزارش جامع در بار تلاش کرد تا با نشان دادن اینکه چگونه حکومت داری ضعیف و بی توجهی سیاسی اعتبار کارکنان اصلاح و تربیت را در سیستم زندان برای چندین دهه تضعیف کرده است، به بحث پایان دهد. گزارشگران یان رانسوم و بیانکا پالارو نوشتند: «در نتیجه، امنیت در سراسر سیستم به روش‌های هولناک و هوس‌بازانه برقرار شد، از مزایای سخاوتمندانه مانند مرخصی استعلاجی سوء استفاده شد و زندانیان مناطق مسکونی کامل داشتند.

در سال 2017، دی بلازیو پشتیبان طرح بستن Rikers تا سال 2027 و جایگزینی آن با شبکه ای از زندان های کوچکتر در سراسر شهر بود. آدامز می گوید که از ویژگی های گسترده این طرح حمایت می کند. اما او همچنین خاطرنشان کرد که حتی اجرای موفقیت آمیز آن، Rikers را برای پنج سال دیگر فعال نگه می دارد. در ضمن میشه درستش کرد؟ هیچ کس نمی تواند با اطمینان بگوید. بوشیو به من گفت: «ما معتقدیم که می‌توان با سیاست‌های درست و افراد مسئول درست آن را نجات داد» که به همان اندازه خوش بینانه است که از هر کسی خواهید شنید. در بیانیه ای، مولینا، که به عنوان کارمند اداره اصلاحات شهرستان وستچستر کار می کرد، زمانی که از نظارت فدرال خارج شد، به من گفت: "من قبلاً تحولات موفقیت آمیزی در سیستم های زندان انجام داده ام و می دانم که با هم می توانیم بخشی را ایجاد کنیم که از آن ها محافظت کند. که به ما اهمیت می دهند."

بوشیو در مصاحبه ای غیبت دسته جمعی را که امسال بخش اصلاح و تربیت را درگیر این بیماری همه گیر، خستگی، صدمات و سوء مدیریت دانست، مقصر دانست. او گفت: «این تصور که ما مخالف اصلاحات هستیم، به سادگی نادرست است. اما اصلاحات نمی تواند یک طرفه باشد». وقتی از او پرسیدم که اتحادیه‌اش چه اقداماتی می‌گوید شرایط جزیره را بهبود می‌بخشد، او فهرستی را بیرون کشید که تا حد زیادی با آنچه آدامز پیشنهاد می‌کرد مطابقت داشت: استفاده از انزوا، رفع مشکلات گیاهی فیزیکی و کنار گذاشتن رویه اسکان اعضای جزیره. وابستگی او همچنین گفت که این وزارتخانه نیاز به استخدام کارکنان بیشتری دارد، سوء ظن را در مورد قرارداد بسته شدن Rikers ایجاد کرد - "آنها 400 هکتار ملک ساحلی می خواهند" - و از نحوه نمایش اتحادیه خود در رسانه ها شکایت کرد. وی گفت: واقعیت این است که هشتاد و پنج درصد ما در اقلیت هستیم. شصت و پنج درصد از ما هنوز در نیویورک زندگی می کنیم و از همان محله های زندانیان آمده ایم.

مولینا در این ماه در اقدامی دیگر که مورد استقبال اتحادیه ها قرار گرفت، افسر اصلاح و تربیت را که سعی داشت کوه را از پرونده های انباشته انضباطی داخلی پاک کند، اخراج کرد. افسر سارینا تاونسند گفت بار که بعد از اینکه مولینا از او خواست از شر دو هزار پرونده "خلاص شود" اخراج شد. مولینا در پاسخ به سوالی در مورد اخراج تاونسند در جلسه نظارت اخیر، گفت: "پاسخگویی از طریق نظم و انضباط منصفانه و مناسب در این بخش ضروری است. بهبود روحیه کارکنان نیز ضروری است. "وقتی به اخراج تاونسند اشاره کردم و گزارش دادم که به دستور اتحادیه صادر شده است، بوشیو بحثی نکرد." ما می‌دانیم که ما یک سازمان شبه نظامی هستیم و نظم و انضباط وجود دارد. از نظم و انضباط."