بهترین اجراهای سال 2021

اولین نمایشی که امسال دیدم، بعد از سیزده ماه دوری از تئاتر، اجرا کننده زنده ای نداشت. این اقتباسی خارج از برادوی از رمان کوری خوزه ساراماگو بود، درباره یک بیماری همه گیر که تمدن را در هرج و مرج فرو برد - بنابراین دقیقاً یک شب فرار از فرار نیست. تماشاگران که به دو کپسول تقسیم شده بودند، داستان دلخراش را در جلوه‌های نور و صدا که تئاتر غار داریل راث را متحول کرد، با داستانی از بازیگر انگلیسی جولیت استیونسون که از طریق هدفون پخش می‌شد، تماشا کردند. اجرای خوبی بود، اما تئاتر بدون بازیگر برای تماشا کردن چیست؟

در تشنج، عناصر عادی بازگشت. ما به سینماها برگشتیم (می‌دانم که پرده‌ها بزرگ‌تر هستند، اما هرگز به طور کامل قدردانی نکرده بودم صدا، در کنسرت ها، در نمایش های برادوی. در حال تماشای یک برنامه کمدی بودم، نیل برنان عصبانی و شیرین "غیرقابل قبول". من به جشنواره فیلم نیویورک رفتم، جایی که دنزل واشنگتن و فرانسیس مک دورمند را در تراژدی مکبث مسحورکننده جوئل کوهن دیدم. رفتم شکسپیر تو پارک - دلاکور چقدر دلم برات تنگ شده بود! - و احیای کارولین، یا تغییر، در برادوی، جایی که شارون دی کلارک خانه را تخریب کرد، زیرا در نهایت یک خانه کامل برای خراب کردن داشت. در عین حال، تلویزیون نگرش خود را نسبت به فرهنگ پاپ حفظ کرد و گاه احساس عمومی تر از گردهمایی های زنده داشت. نمایش هایی مانند "Mare of Easttown" و "WandaVision" جرقه درخواست های آنلاین برای خنک کردن آب را برانگیخت. (اینها یک گام به جلو از Tiger King، نیروی تلویزیونی متحد کننده بیماری همه گیر اولیه بود.) ما دوباره به هر طریقی با هم بودیم و هنرمندانی داریم که باید به خاطر آن از آنها تشکر کنیم: افرادی که کاردستی می کنند افراد زیادی را به مدار جذب می کنند. .

لیست زیر کاملاً ذهنی و غیر جامع است - مهم نیست چقدر تماشا می کنید، به نوعی چیزهای بیشتری را از دست داده اید - اما شامل ده نفر (یا گروهی از مردم) است که از طریق سرگرمی های غیر ضروری، روی صفحه یا روی صحنه منفجر می شوند. و یک کار خارق العاده انجام دهید. .

علیا شوکات در «پارتی جستجو”

این سریال دست کم گرفته شده، که از TBS به HBO Max مهاجرت کرد، یک کمدی هیجان انگیز در هیپستر نیویورک است: قسمت "دختران"، بخشی "جنایت و مکافات". و در شوکات دوری سیف، او یک ضدقهرمان دارد که هم با هانا هوروات و هم راسکولنیکف برابری می کند. چند فصل اول تبدیل شدن دوری از یک بروکلینی کنجکاو و ناموفق به یک قاتل خونسرد را نشان می دهد و در فصل چهارم که در ژانویه پخش شد، او استراحت ذهنی کامل دارد و در زیرزمین تعقیب کننده عجیب و غریب (غیر قابل تعویض) در اسارت زندگی می کند. کول اسکولا). نقش موفقیت‌آمیز شوکات در «توسعه تاخیری» نشان از تسلط او در کمدی تحریف‌شده در نوجوانی داشت. تصویر او از دوری به همان اندازه خنده دار است که ترسناک است، و صحنه های او با اسکولا، به ویژه، نمایش را به اوج جدیدی از جنون تاریک می برد. فصل پنجم و آخر در 7 ژانویه آغاز می شود.

بو برنهام در «درون”

قبل از سی سالگی، برنهام چندین زندگی را در تجارت نمایشی گذرانده بود: یک حس نوجوانی در یوتیوب، یک استندآپ کمدین آوازخوان، کارگردان فیلم مربوط به سن "کلاس هشتم". «درون» که در ماه می از نتفلیکس منتشر شد، می‌توان آن را یک کمدی همه‌گیر خاص نامید، اما حتی این توصیف از رمان هم آن را منصفانه نمی‌کند: این یک دفتر خاطرات ویدیویی، یک نمایش کاباره و یک بحران وجودی است. برنهام تنها در غار مردانه‌اش در ماه‌های قرنطینه ثبت نام کرد - او مانند بسیاری از ما بیش از پیش خسته و ناامید به نظر می‌رسید - حتی برای تولد سی سالگی‌اش جلوی دوربین ثانیه شماری می‌کرد. همانطور که به نظر می رسید ذهن او در حال باز شدن است (یا همه اینها یک عمل بود؟)، نمایش تبدیل به راه نجات او و سالن آینه های او شد، پر از شوک های بصری و صوتی. و همانطور که برنهام به سر خود برخورد کرد، تناقضات زندگی مدرن را به آهنگ‌های طنز آمیز و نافذ تقسیم کرد: فقط سعی کنید بعد از شنیدن آهنگ کرت ویل به نام "به اینترنت خوش آمدید" را از مغز او حذف کنید. آیا او می تواند موزیکال بنویسد؟

اپرا وینفری در «اپرا با مگان و هری”