بهترین موسیقی 2021

برخی از اولین خاطرات من عبارتند از ضربه زدن مکرر روی دکمه‌های Rewind و Play در نوار نوار دو رنگ Fisher-Price. مدتها قبل از اینکه بتوانم به موسیقی به عنوان چیزی غیر از یک محرک حسی واکنش نشان دهم، شنونده وسواسی بودم. منظور من از "وسواس" به شکلی زمخت و دور انداخته نیست. من به طور معمول نوارهای مورد علاقه ام را با استفاده بیش از حد خرد می کردم. سعی کردم آهنگ های کامل را در ذهن کوچک گرسنه ام بازسازی کنم، خوابم برد. موسیقی هوا بود. همه جا حاضر، ضروری، مغذی بود.

برای اولین بار در سال گذشته، عادات گوش دادن من تغییر کرده است. خود عمل - ضبط برای پر کردن اتاق - برای من بسیار کمتر اجباری به نظر می رسید. من در ژوئن بچه دار شدم و چند ماه مرخصی زایمان گرفتم. قطعاً این اتفاقات در تصمیم گیری برای عدم پخش نسخه های جدید در هر زمان نقش داشته است. یا شاید این یک واکنش دیرهنگام به آشفتگی روانی سال 2020 بود - روح زخمی من مرا مجبور کرد تا گزارشی آرام تر از آنچه با هم تحمل کرده بودیم (و هنوز هم تحمل می کنیم) داشته باشم. من اغلب به چیزی فکر می کردم که فاروا سندرز، نوازنده ساکسیفون، پس از اینکه همکارم ناتانیل فریدمن از او پرسید که چه چیزی گوش می دهد، گفت: "من به هیچ چیز گوش نکردم." وی در پایان تصریح کرد: من به چیزهایی گوش می دهم که ممکن است برخی از پسرها نتوانند. به امواج آب گوش می دهم. قطار در حال پایین آمدن است. یا به بلند شدن هواپیما گوش دهید."

من این طرز فکر را دوست دارم - به آرامی ایده گوش دادن را از مصرف هدفمند به اصطلاح موسیقی جدا می کنم. همیشه صدای بسیار زیبایی در جهان وجود داشته است، چیزهایی به قدری زیبا که حتی نوشتن آنها تحقیرکننده است: پرندگان آوازخوان در طلوع آفتاب، نهر پس از طوفان، چکمه ها در یک کوچه سنگ ریزه، درختچه ای گلدار که زنبورها آن را احاطه کرده اند. وقتی از استریو استفاده نمی‌کردم، آهنگ‌های تخیلی دخترم را می‌خواندم - بدجور - و او را تماشا می‌کردم که قهقهه‌های وحشیانه‌اش را کشف می‌کند. در تاریکی، وقتی او در سطل زباله اش غر می زد، با خوشحالی گوش دادم. متوجه شدم که همسرم صدای مخفیانه ای دارد - بلندتر، کسل کننده تر، تقریباً از خوشحالی می لرزد - که هنگام صحبت با نوزاد از آن استفاده می کرد. این تجربیات به شیوه ای که من شنیدم و ضبط های جدید را جذب کردم رنگ آمیزی کرد. متوجه شدم که جذب آلبوم‌هایی شده‌ام که ساده، لطیف و آزاد بودند - موسیقی‌هایی که احساس واقعی داشتند بر جهان، نه به عنوان بازتاب غیرمستقیم آن. موسیقی که می تواند در یک منظره ذوب شود. موسیقی ای که نه آنقدر تولید شده که تحریک شده باشد. در زیر، لطفاً ده قطعه ضبط شده را بیابید که به اندازه هر چیز دیگری که شنیدم برای من خوب بود.

10. تمیز کردن خشک، "پای بلند جدید"

یک کوارتت از جنوب لندن، Dry Cleaning اولین آلبوم کامل خود را در بهار امسال منتشر کرد. این گروه اغلب با اسطوره های پست پانک مانند وایر و جوی دیویژن مقایسه می شود، اما یافتن پیشینه ای برای خواننده فلورانس شاو که با صدایی یکنواخت و طعنه آمیز صحبت می کند و می خواند، دشوار است. شاو از اعتراف پرهیز می کند - "همه کاری را انجام بده و هیچ چیز را احساس نکن"، او برای تک آهنگ "Scratchcard Lanyard" پیشنهاد می کند - که در مقایسه با موسیقی Zeitgeist، که از بیان رنج حمایت می کند، بسیار عالی است. "پای بلند جدید" عجیب، خنده دار، سنگین و گهگاه خاردار است. شاو پیشنهاد می کند: «من خودم را یک موز قلب می دانم. چیزی در روشی که او می گوید بحث کردن با او را دشوار می کند.

آهنگ متمایز: "بانوی بی هوش"

9. نامه حلزونی، روز ولنتاین

Snail Mail نام مستعار لیندسی جردن، ترانه سرای بیست و دو ساله است، که در دومین آلبوم غنی و روشنگر خود، هوس های طرد شدن را می خواند: "چرا می خواهی من را حذف کنی، ولنتاین عزیز؟ / وقتی نظرت عوض شد همیشه می دانی کجا می توانی مرا پیدا کنی.» او به معشوق سابقش اطلاع داد. Snail Mail برای طرفداران دوره خاصی از آلت-راک از دهه نود - Pixies، Breeders، Belly، Garbage - جذاب خواهد بود، اما چیزی در نام تجاری خاص اردن به لحظه دیجیتالی جدید ما مرتبط است. (به هر حال، پست حلزونی خود این روزها یک ایده نوستالژیک است.) در روز ولنتاین، جردن به نظر ناامیدانه برای چیزی مطمئن و پایدار است - عشقی که هرگز از هم نخواهد پاشید.

آهنگ متمایز: "ولنتاین"

8. کم، "هی چی"