به یاد امید دزموند توتو نیویورکر

زمان هایی در زندگی من - در بسیاری از زندگی ها - وجود دارد که هویت های زیادی وارد بازی می شوند. من در دو وست، کارولینای جنوبی، در زمان جیم کرو به دنیا آمدم و در برخی محافل به نام پی کی، فرزند واعظ شناخته می شدم. پدربزرگ و پدرم هر دو کارمند کلیسای AME بودند. پدرم یک کشیش نظامی بود، بنابراین ما خیلی جابه جا شدیم. در مدرسه ارتش آلاسکا، من تنها سیاهپوست کلاس بودم و وقتی به آتلانتا نقل مکان کردیم، اوضاع خیلی بهتر نبود. وقتی زمان رفتن به کالج فرا رسید، من و دوستم همیلتون هولمز به عنوان اولین دانشجویان سیاه پوستی که در دانشگاه جورجیا شرکت کردند، وارد دانشگاه جورجیا شدیم و با انواع ردهای زشت مورد استقبال قرار گرفتیم. بنابراین هنگامی که برای اولین بار اسقف اعظم دزموند توتو، آرک را ملاقات کردم، همانطور که او به طور گسترده و عاشقانه در آفریقای جنوبی و فراتر از آن شناخته شده بود، همه این هویت ها وارد عمل شدند. و آپارتاید، تمرکز کمپین جهانی او، چیزی بود که من کمی در مورد آن می دانستم.

آن سال 1986 بود. پس از کار به عنوان خبرنگار در نیویورکر و در بار، من الان خبرنگار PBS NewsHour بودم و سال گذشته یک سریال پنج قسمتی به نام مردم آپارتاید را ساختم. این دوران خشونت، تحولات و نبردهای سیاسی در آفریقای جنوبی علیه سیستم ریشه دار سلسله مراتب نژادپرستی بود. اسقف اعظم توتو که یکشنبه در سن نود سالگی درگذشت، به ایالات متحده آمده بود تا اپوزیسیون آمریکایی را علیه آپارتاید، که هنوز در رنگ ظالمانه خود بود، تشویق کند. نلسون ماندلا و دیگر رهبران جنبش ضد آپارتاید زندانی شدند. دولت ریگان از اعمال فشار مستقیم بر دولت آفریقای جنوبی برای اصلاح نظام خود خودداری کرده است. اگرچه توتو با ریگان در کاخ سفید ملاقات کرد، توتو به این نتیجه رسید که ریگان "یک فاجعه غیرقابل حل برای ما سیاه پوستان" است و رئیس جمهور ایالات متحده را "نژادپرست خالص و ساده" خواند.

توتو، یک اسقف انگلیسی که در سال 1984 برنده جایزه صلح نوبل شد، در خانواده ای فقیر در شهر کلرکزدورپ به دنیا آمد. دزموند توتو، مانند کشیش مارتین لوتر کینگ جونیور، نمی‌توانست خشونتی را تحمل کند که باعث حذف او در کمپین ضد آپارتاید شد. اگرچه او صداهای رادیکال تری داشت، قطعاً در جنبش، شجاعت او به عنوان یک روحانی ثابت بود: او مدافع قدرتمندی از حقوق همجنسگرایان شد و علیه تهاجم ایالات متحده به عراق سخن گفت.

وقتی این فرصت را پیدا کردم که قبل از مصاحبه با توتو مدتی را با او بگذرانم، از اینکه چقدر گرم و جذاب بود شگفت زده شدم. او تقریباً یک لبخند ثابت می زد و دوست داشت بخندد و اغلب بخندد. اما وقتی مصاحبه ما شروع شد، جدیت او بیشتر شد زیرا از من و بینندگانی که تماس می گرفتند سؤال می کرد. یکی از بینندگان به ویژه کنجکاو بود که درباره تفاوت ها و شباهت های بین جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده و مبارزه ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی بیاموزد. توتو به تماس گیرنده گفت که تفاوت این است که اگرچه هدف هر دو جنبش دستیابی به عدالت اجتماعی است، مردان و زنان سیاهپوست در ایالات متحده حداقل دارای قانون اساسی هستند. از نظر تئوری حقوق اساسی تضمین شده است. او گفت: «در آفریقای جنوبی، قانون اساسی علیه ما است.

در سال 1997 به ژوهانسبورگ نقل مکان کردم تا خبرنگار رادیو ملی در آفریقای جنوبی باشم. آپارتاید البته شکست خورد، نلسون ماندلا به ریاست جمهوری رسید و توتو اکنون رئیس کمیسیون حقیقت و آشتی بود. همانطور که در یکی از گزارش های خود در آن زمان گفتم: «اسقف اعظم توتو خود را مردی چند چهره نشان داده است. . . . مردم امیدواری که کمیسیون را باز کردند و وعده بخشش و آشتی دادند، فردی احساساتی که در یکی از جلسات قبلی پس از شنیدن شهادت پیرمرد فلج شده ای که توسط ماموران آپارتاید شکنجه شده بود، شکست. و. . . چهره توتو که سفیدپوستان را سرزنش و تشویق می‌کرد، اگر نگوییم بی‌میل، بیرون بیایند و درباره گذشته آپارتاید خود شهادت دهند، با این استدلال که برای مردم مهم است که داستان‌هایشان را تعریف کنند، زیرا بخشی از روند درمان است. من ادامه دادم: «چهره توتو بود که از دیگر مقامات بلندپایه آپارتاید به خاطر ظاهرشان تمجید می کرد و چهره ای که وقتی حسادت رهایی آنها به توهین تبدیل شد از سیاهان التماس می کرد که عذرخواهی کنند.

در حالی که توتو این جلسات عمومی طاقت فرسا را ​​رهبری می کرد، از سرطان پروستات رنج می برد. باز هم مارک منحصر به فرد شوخ طبعی او داروی خوبی بود. او گفت: «بهترین نوع درمانگر، شفادهنده اولیه است.

و اکنون شفا دهنده زخمی "گذشت" - کلمه ای که در طول هفده سال زندگی خود در ژوهانسبورگ فهمیدم و از آن قدردانی کردم. آفریقای جنوبی "انتقال" را به "مرگ" ترجیح می دهند و معتقدند پایان زندگی روی زمین پایان نیست. بسیاری بر سر مزار خانواده و دوستانشان می روند زیرا معتقدند روحیه کسانی که درگذشته اند به آنها کمک می کند تا مشکلاتی را که با آن روبرو هستند حل کنند. و از آنجایی که ما در هر دو کشور با زمان های چالش برانگیزی روبرو هستیم - به ویژه مبارزه در ایالات متحده برای میراث برده داری، جیم کرو و نژادپرستی ساختاری مداوم - من با تمام هویت هایم از روح و سخنان دزموند توتو الهام گرفته ام. که ما را ترک کرد و گفت: "امید می تواند ببیند که با وجود تمام تاریکی ها روشنایی وجود دارد."