'قلب های شیمیایی' بازیگران، کارگردان بحث در مورد روند خلاق فیلم سازی

درام عاشقانه آینده از سن، "قلب های شیمیایی" به بررسی آنچه در آن به معنای یک نوجوان مبارزه با غم و اندوه، از دست دادن و عشق است. دو شخصیت پیشرو آن به نام های گریس تاون (لیلی راینهارت) و هنری پیج (آستین آبرامز) با عاشقانه جوان خود در طول فیلم دست و پنجه نرم می کنند و با مبارزات شخصی مختلفی که در رابطه این زوج دخالت می کنند سر و کار دارند. "قلب های شیمیایی" تلاش می کند تا ملانکولی تجربه نوجوان را تسخیر کند و تم های بزرگتر از زندگی را که هدف آن طنین انداز شدن با مخاطبان جوان است، تراورزد.

این فیلم که ۲۱ اوت منتشر شد، در میان همه گیر COVID-19 می آید که در آن شرکت های تولید و فیلمسازان مجبور شده اند با انتشار تصویر بزرگ خلاق شوند. با همکاری آمازون استودیوز، "قلب های شیمیایی" به این ترتیب در پرایم ویدئو، یکی از بزرگترین سیستم عامل های صنعت جریان منتشر شد؛ آن را به عنوان داشتن 150 میلیونمشترک پرداخت شده در ماه مه اشاره کرد, دوم تنها به نت فلیرز. معلوم نیست که آیا یک اکران تئاتری برای "قلب های شیمیایی" در نظر گرفته شده بود، با این حال اولین آن تنها در پرایم ویدئو نشان می دهد افزایش حضور آینده جریان انتشار فیلم خدمات، به خصوص با وضعیت فعلی جهان از دوری اجتماعی است. 

ریچارد تان نویسنده و کارگردان در مصاحبه میز گرد با روزنامه دیلی کالیفرنیایی گفت: «من فقط یک فیلم دیگر ساخته ام.» "اما در سرب تا انتشار آن فیلم، من و بازیگران اصلی در یک تور تبلیغات در سراسر کشور بودند، نشان دادن فیلم و انجام نمایش و پرسش و پاسخ است. ... این حس وجود داشت که ما در قطاری بودیم که به سمت آزادی مقدر شده بود.»

برای سرمایه گذاری سینمایی قبلی تان به نام «ساوت ساید با تو»، معتادان مطبوعاتی و رویدادهای مشارکتی نام بازی بودند. او در تورهای تبلیغات رونق داشت و در سراسر کشور در آنچه اکران فیلم معمول بود حرکت می کرد. با این نوع از رویدادهای عمومی غیر ممکن در حال حاضر، یک تجربه متفاوت برای تان با "قلب های شیمیایی" شکل گرفته است.

بايد بگم يه جورايي ازش خوشم مياد ای کاش اتفاقی که در دنیا می افتاد اتفاق نمی افتاد، اما به من نشان داده است که از انتشار چیزی که ساخته ای جدا می شوم.» "من فکر می کنم من احتمالا می خواهم مضطرب اگر من در مورد آن فکر می کنم. آخرين بار خيلي مضطرب بودم . من فقط روی چیزهای دیگر متمرکز شده ام، نوشتن و آن حس جدا شدن به من اجازه داده است که روی چیزهای دیگر تمرکز کنم.»

راینهارت تشخیص دادکه «غوطه ور کردن خودش» در ناخودآگاه پیچیده شخصیتش همیشه آساننیست. در حالی که برخی از بازیگران به میزان در نظر گرفتن دولت های ذهن شخصیت های خود نمی روند، راینهارت از این نوع روش بازیگری برای فرو بردن خود در کارش استفاده می کند. این امر اغلب چالش های زیادی را برای بازیگران به دنبال دارد، اما راینهارت وزن خوبی با بد در تصمیم گیری، سرمایه گذاری احساسات خود و در نهایت پیدا کردن موفقیت دارد.

لیلی “رینهارت بازیگر و تهیه کننده در این مصاحبه گفت: «من فکر می کنم غم و اندوه را احساس کرده ام - شاید نه تا حد - اما فکر می کنم همه ما وقتی رابطه ای به پایان می رسد احساس غم می کنیم و فکر می کنم می توانم با درد دل که او از آن عبور می کرد ارتباط برقرارکنم.» "من فکر می کنم این یک چالش در راه برای بازی یک شخصیت است که بسیار احساسی است چرا که آن را نیاز زیادی -- آن را نیاز به بسیاری از حفر و مطرح کردن تجارب خود را به یک نقش است."

این نقش برای راینهارت در این راه «چالش برانگیز» بود و او را مجبور می کرد که از طریق احساسات خودش الک کند و به خودش اجازه دهد که به مکان های عمیق و آسیب پذیر که برای شخصیت به آن دسترسی داشت ضربه بزند. گریس که یک شخصیت به خصوص عاطفی و روانی پیچیده است، آنچه را که او آن را «چالش خوب» می نامد، به راینهارت داد که به او اجازه می داد مهارت هایش را هون کند و نمایشی بدهد که به همان اندازه گریس بود که او بود.

آستین آبرامز، سرنخ مرد فیلم، در حالی که پا به ذهن قهرمان فیلم، هنری می گذاشت، روند عاطفی مشابهی را تجربه کرد. آبرامز تا آنجا که می توانست در تلاش برای درک عمیق تر روان هنری با تان همکاری کرد.

آبرامز در این مصاحبه اظهار داشت: «من فکر می کنم سعی کردم تا حد امکان تلاش کنم تا (ریچارد) سوال بپرسم.» «چیزی که در این مورد فوق العاده بود این بود که او نیز نویسنده بود که فوق العاده مفید بود. او فیلمنامه را به خوبی می دانست -- که برای همکاری واقعا بزرگ ساخته شده است. واقعاً کثرت سوالاتی وجود داشت که من به سمت او انداختم که مرد بیچاره باید به آن پاسخ دهد.»