گرسنه برای اطلاعات بیشتر

در میان فروزان حومه تابستان و منحصر به فرد افتضاح ترافیک یک جنبه از منطقه خلیج تربیت چوب از بقیه -- مواد غذایی است.

ما گشت و گذار آخر هفته به Costco بودند بسیار پیش بینی شده است. در حالی که تعیین کاپیتان (مادر یا پدر) را هدایت خواهر و برادر من و من swashbuckling دزدان دریایی در سبد مواد غذایی غارتگری نمونه می ایستد و غارت راهرو برای خوشمزه گنجینه های.

هر چند ما آباد آمریکایی فروشگاه های مواد غذایی, خواهر و برادر من و من هرگز زیاده روی در سنتی آمریکایی مواد غذایی است. ما اجازه نداشتند به غذا خوردن, پیتزا, هات داگ و دیگر "آشغال" در کباب کردن و یا جشن تولد. مادر من به خصوص متعهد مرا متقاعد کرد که چیپس سیب زمینی بودند نگهدارنده پر سرطان عروق و آب نبات خواهد توخالی از دندان من یک شبه.

هر چند در حال حاضر من فقط کمی آسیب دیده اند و آمده اند به نظر من پدر و مادر مسلما شدید تاکتیک در زمان توجه خود را به من احساس ناشیانه سازمان ملل-آمریکایی است. در حالی که همه بچه های دیگر بودند gobbling Nilla ویفر و Fruit Roll-Ups من خیره در من بچه هویج با داشتن انفرادی بحران وجودی.

اگر من چاشنی چهره من با گرفتگی عروق, اسنک آمریکا چگونه بود ؟

در خارج از کشور, ایالات متحده " مواد غذایی مبتنی بر شهرت بدنام است برای شایع چاقی و ما عشق وعاشقی با هر چیز خوراکی است. ما مواد غذایی-وسواس: هر تعطیلات, رویداد, تولد, فصل, پاتوق و احساسات است به یک جزء اصلی غذای مرتبط با آن است. زندگی در حومه شهر من در حول مواد غذایی و مصرف آن و یا ایجاد. تماشای یک فیلم ؟ خرید پاپ کورن. غمگین ؟ یک فنجان بستنی. کلاس حزب ؟ پخت کوکی ها آمار. ما در حال حلق آویز کردن ؟ بیایید boba.

با چنین سنگین فرهنگی بنیاد مواد غذایی فراتر از آن مواد هدف از تغذیه. این یک نمادین دستگاه, ارتباط, اتصال, شادی و حتی وضعیت قدرت و کنترل است. تمرکز خود را در صف مقابل deliciousness و یا استفاده به عنوان یک وسیله نقلیه برای hangouts بسیاری از آمریکایی ها نمی نگاه گذشته غذا در بشقاب خود را.

من خوش شانس بودم که پدر و مادرم بودند بهداشتی گرا: به عنوان یک کودک من تا به حال حداقل کنترل بیش از آنچه که من می خوردند, اما من پدر و مادر عمل در بهترین منافع. من تا به حال انتخاب اما همیشه سالم آنهایی که انتخاب بین مزه صورتی تربچه یا ترد خیار بعد از مدرسه.

اما برای جوامع در مواد غذایی بیابان — مناطق با دسترسی محدود به قیمت مناسب و مغذی, مواد غذایی, شایع در socioeconomically مناطق محروم — ما پدرسالارانه سیستم غذایی infantilizes آنها. آنها را محروم از گزینه های سالم آن از طریق عدم دسترسی به قیمت بالا امتیاز از مواد غذایی سالم و یا عدم سلامت آموزش و پرورش است.

کشور ما اقدام نمی کند در همه منافع (به خصوص کسانی که از BIPOC). کنترل بر مصرف نشان می دهد این زندگی اهمیت دارد که اگر بهداشت و چیزی به دست آورده توسط کسانی که قادر به پرداخت هزینه برای آن.

در ایالات متحده, مواد غذایی است که یک صفحه نمایش از قدرت فیزیکی بدن. از طریق نابرابر زنجیره تامین, رسانه های مواد غذایی و توزیع آن می شود یک منبع biopower ترکیبی از بیولوژیکی و نیروهای اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد برای کنترل جمعیت.

ما سیستم های مواد غذایی و زنجیره تامین در حال رنگ آمیزی توسط اثرات سیستمیک نژادپرستی محدود چگونه و چه گروه های به حاشیه رانده شده خوردن. مواد غذایی ناسالم هستند به طور نامتناسبی به بازار عرضه شده و Latinx مصرف کنندگان مواد غذایی بیابان جلوگیری از مردم از داشتن رژیم غذایی سالم.

اما با وجود این محدودیت واقعیت های ایالات متحده به طور همزمان استمرار یک فرهنگ عجیب و غریب و زیاد مصرف مواد غذایی. آن است که بیش از حد مصرف می شود بلکه کاملا به هدر رفته است. خوردن, مسابقات, ویروسی mukbangs ناسالم fads رژیم غذایی و حتی مجموعهای از مواد غذایی-اختلالات مربوط به همه ایستاده عهد به محض overabundance و overemphasis از مواد غذایی در ایالات متحده است.

به عنوان بچه های ما ساخته شده است یک بازی از شناسایی مواد غذایی است که به سادگی بیش از حد مانند مگا چیزهای Oreos یا خانواده-اندازه تراشه کیسه های. وجود دارد یک کلمه روسی است که نشان دهنده تهوع بیش از چیزی: извращение. هنگامی که متصل به گوگل ترجمه آن را ناشیانه تعریف شده به عنوان "انحراف است." چگونه عجیب مناسب است.

ایالات متحده در رابطه با مواد غذایی است که منحرف است. داشتن باقی مانده به دور انداختن — خوردن هنگامی که ما خسته اما نه گرسنه و یا تا زمانی که ما مریض هستید — این است که چگونه بیشتر ممتاز آمریکایی ناخودآگاه تداوم نابرابری و اعمال قدرت.

این جمعی به ظاهر اشتها سیری ناپذیر قدرت و کنترل — می شود آن را بیش از خودمان غذا و یا دیگران از طریق مواد غذایی سیستم های ترسناک است. اما این روابط متقابلا منحصر به فرد نیست, به طوری که آنها باید با هم. ایالات متحده relishing در غذاهای چرب لزوما یک فرهنگ است که ما باید فرار از اما یکی از ما باید تجدید نظر کند.

گاهی اوقات من در این نمایشگاه مواد غذایی آمریکایی تمرکز — من در نوشتن یک مقاله, پس از آن من سیاه و ناگهان من به دنبال یک دستور غذا برای فر بو سیب زمینی شیرین. هر چند بسیاری از دوران کودکی من سپری شد تعجب که چگونه بسیاری از آمریکایی پای من اجازه داده شد به بلعیدن امروز من تعجب می کنم که چگونه بسیاری از آنها امتیاز از سوال و انتخاب آنچه که مصرف آنها در همه.

به رویکرد غذایی موضوع به رویکرد ناقص سیستم آموزشی نژادی و نابرابری و بحران آب و هوا. حق برخورداری از یک زندگی سالم باید یک امتیاز اما در این کشور است. و متاسفانه وجود ندارد سریع-و-آسان-دقیقه-برنج-نوع پاسخ به پرداختن ما هیولا biopolitical و اجتماعی مواد غذایی تثبیت.

پریشان کشنده ظروف و مشتاق معده ما اغلب فراموش می کنند که مواد غذایی تنها یک کشتی برای چیزی بزرگتر. برای جلوگیری از به دنبال گذشته این اولین گام است. ما باید شکستن فراگیر نگه دارید که مواد غذایی در هر حوزه از زندگی به جای ایجاد انجمن های جدید — قرار دادن پایین ما فرک بین گزش اگر شما خواهد شد — در حال آگاه از ما چگونه خود را تغذیه و اقامت آگاه است که چگونه شخصی ما تغذیه دیگران تاثیر می گذارد.

به جای داشتن چشم فقط برای وعده های غذایی ما, ما باید به گسترش چشم انداز ما شکل دهی مجدد هویت ما به عنوان آمریکایی ها با گسترش بهداشت و.... آن زمان ما نشستن و پهلو به آن مکالمه — وجود مقدار زیادی از مواد غذایی برای فکر به رفتن در اطراف.

الکساندرا ساشا Shahinfar می نویسد: دوشنبه ستون در چند فرهنگی. او تماس بگیرید در [email protected]