یک فعال حقوق باروری واقعیت های سقط جنین را برای زنان لاتین توضیح می دهد

در حالی که به نظر می رسد دادگاه عالی به لغو Roe v. وید، بسیاری از آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند آینده‌ای را تصور کنند که در آن سقط جنین تقریباً در نیمی از کشور جرم است. زنان چگونه با بارداری ناخواسته کنار می آیند؟ پیامدهای سلامت عمومی چه خواهد بود؟ همه نشانه ها حاکی از یک ملت از هم پاشیده است که در آن موانع سقط جنین، نابرابری های موجود را تشدید می کند. اما، اگر با طرفداران حقوق باروری صحبت کنید، آنها به شما خواهند گفت که تا حدودی آمریکا از قبل وجود دارد. در حالی که سقط جنین از نظر فنی از نظر قانون اساسی حمایت می شود، از نظر عملی، بسیاری از زنان به دلیل قوانین محدود کننده محلی، هزینه های بازدارنده و انگ اجتماعی، دسترسی به این روش را با مشکل مواجه می کنند. این به ویژه برای مهاجران، فقرا و کسانی که در جوامع حاشیه نشین زندگی می کنند صادق است.

هفته گذشته، من با الیزابت استرادا، حوزه نیویورک و مدیر حمایت در موسسه ملی لاتین برای عدالت باروری، سازمانی که برای دسترسی برابر به سلامت باروری برای جوامع لاتین تبار مبارزه می کند، صحبت کردم. بر اساس نظرسنجی اخیر Pew، پنجاه و هشت درصد از بزرگسالان اسپانیایی تبار فکر می کنند که سقط جنین باید در همه یا بیشتر موارد قانونی باشد، که فقط کمی کمتر از جمعیت عمومی است. با این حال، استرادا اغلب با زنانی کار می کند که به دنبال سقط جنین بر خلاف میل خانواده، همسالان خود و کلیسای خود هستند.

استرادا، یک مهاجر مکزیکی، در چهار سالگی همراه با والدینش به ایالات متحده مهاجرت کرد. خانواده او در حومه آتلانتا ساکن شدند، جایی که استرادا تا بیست و هفت سالگی در آنجا زندگی کرد. در سن بیست و یک سالگی، او در جورجیا سقط جنین کرد، تجربه ای که او را به سمت فعالیت سوق داد. هنگامی که در سال 2014 به نیویورک نقل مکان کرد، متوجه شد که لاتینی ها با موانع عملی و اجتماعی زیادی روبرو هستند که مانع از سقط جنین آنها می شود، حتی در ایالتی با قوانین مترقی. او نگران آینده دیستوپیایی پیش روی ما است، که برخی از ایالت ها مانند تگزاس و جورجیا از قبل به سمت آن می روند، اما او همچنین نگران وضعیت موجود است، که در آن بسیاری از آمریکایی ها "حق" دارند به چیزی که قادر به انجام آن نیستند. دسترسی داشته باشید.

در سال 2004، من بیست و یک ساله بودم و با پدر و مادرم در حومه جورجیا زندگی می کردم. من اولین کنسرت حرفه‌ای خود را داشتم: یک شغل ابتدایی به عنوان پردازشگر وام در شرکت وام مسکن خاله‌ام. این تقریباً در زمان حباب مسکن بود - جورجیا یکی از ایالت های پیشرو در اعطای وام های تقلبی بود - بنابراین من واقعاً مشغول بودم! من مجرد بودم، اما به طور اتفاقی با این پسر قرار ملاقات داشتم. و یک شب، رابطه جنسی داشتیم و از کاندوم استفاده نکردیم. به دلایل آموزشی، فکر می کنم برای من مهم است که به جزئیات آنچه رخ داده است، بپردازم. پسر تمام نشد - مثل قبل، او انزال نکرد. من در مدرسه سکس کرده بودم، اما چیزی به من یاد نداد، زیرا در گرجستان، همه اینها مبتنی بر پرهیز است. بنابراین نمی‌دانستم هنوز هم می‌تواند اسپرم در تعصب وجود داشته باشد، و وقتی باردار شدم واقعا شوکه شدم. و آن مرد در این مورد کاملاً احمق بود و گفت: "این امکان پذیر نیست. مطمئنی که حتی مال من است؟'

من قبلاً در مورد این فکر کرده بودم - اگر باردار می شدم چه اتفاقی می افتاد. و به یکی از دوستانم گفته بودم، "قطعاً سقط خواهم کرد." اما زمانی که زمانش فرا رسید، با این تصمیم مشکل داشتم. آسان نبود. خیلی شرمنده بود، خیلی خودم را قضاوت کردم. فکر می کنم، چگونه می توانم اینقدر احمق باشم؟ چرا از محافظ استفاده نکردم؟ همه مواقع دیگر از آن استفاده کردیم. چرا این بار نه؟

من باید اطلاعاتی در مورد نحوه سقط جنین پیدا کنم. احساس نمی کردم که بتوانم به مادرم بگویم. به اینترنت رفتم. در آن زمان، این Ask Jeeves بود. که چیزی پیدا نکرد مجبور شدم برگه زرد واقعی را انتخاب کنم و نزدیکترین کلینیک را پیدا کنم. معلوم شد در مرکز شهر آتلانتا، چهل و پنج دقیقه دورتر از محل زندگی من، در آلفارتا است. برای همین زنگ می زنم و وقت می گذارم، به من می گویند که باید یک نفر را با خودم بیاورم، چون بیهوش می شوم. کل پروسه آنقدر طول می‌کشد - مثلاً شش ساعت، با انتظار و رانندگی - که در واقع مجبور شدم از دو دوست بخواهم که در شیفت‌ها مرا همراهی کنند. بنابراین از یکی از دوستانم می خواهم که من را به آنجا ببرد و سه ساعت اول بماند و بعد از آن دوست دیگری سه ساعت بعدی را انجام دهد و من را به خانه برساند.

کلینیک‌های سقط جنین در گرجستان به دلایل امنیتی بسیار ضعیف بودند. بیرون از کلینیک هیچ نام و نشانی وجود نداشت. پنجره ها سیاه شده بود و یک پلیس جلوی در بود. باید زنگ را بزنید و به دوربین نگاه کنید و نام و تاریخ تولد خود را بگویید. سپس پلیس به شما اجازه ورود می دهد و شما به سمت پنجره می روید و پول می دهید. تا امروز یادم هست که باید پانصد و سی و پنج دلار از جیب می پرداختم. من بیمه درمانی داشتم، اما سقط جنین پوشش داده نمی شد، همانطور که اغلب اتفاق می افتد. و همانطور که گفتم، آن مرد کاملاً احمق بود و پیشنهاد کمک به پرداخت نداد.

«به منطقه انتظار برگشتم. و این شگفت انگیز بود، حجم افرادی که در آنجا بودند و منتظر مراحل بودند. سپس از من خواسته شد که به منطقه جراحی بروم. افرادی روی گارنی بودند که از جراحی بیرون می آمدند. و چیزی که به یاد دارم این است که چنین سکوتی حاکم بود. هیچ کس نمی خواست صحبت کند.

وقتی نوبت من شد، دوباره به ناحیه جراحی رفتم. آنها در مورد این روش با من صحبت کردند و بعد از آن مشاوره ارائه کردند. به آنها گفتم، "بله، من دوست دارم بعد از آن با کسی صحبت کنم." سونوگرافی کردند. خوشبختانه، آنها از من نپرسیدند که آیا می‌خواهم به سونوگرافی نگاه کنم - برخی از ایالت‌ها از کادر پزشکی می‌خواهند که از مردم بخواهند سونوگرافی را ببینند. این یک استراتژی "ضد" است که سعی کنید آنها را مجبور کنید نظر خود را تغییر دهند. بنابراین من روش را دریافت می کنم. حدود پانزده دقیقه، حداکثر بیست دقیقه بیهوش بودم. و وقتی به خودم آمدم بلافاصله شروع به گریه کردم. من فقط فکر می کنم که احتمالاً مواد مخدر باعث شده من احساس ناراحتی کنم.

"وقتی از خواب بیدار شدم، پرستار به من چیزی شبیه به "باشه، من فقط به تو اجازه می‌دهم اینجا بنشینی، و وقتی آماده شدی، می‌توانی بلند شوی و لباس بپوشی." قبلاً گفته بودم که می خواهم مشاوره کنم، اما کسی نیامد که با من صحبت کند. و سپس لباس پوشیدم، ناحیه جراحی را ترک کردم. میرم بیرون. دوستم منتظر من است و من گریه می کنم و دوستم مرا در آغوش می گیرد و ما شروع به رفتن می کنیم. چیزی که من واقعاً به یاد دارم این است که پلیس، این آقا مسن، فقط به نشانه دلسوزی دستش را روی شانه من گذاشت تا بگوید: "هی، خوب می شود" افراد در درمانگاه همه زن بودند. اما آنها بهترین شیوه کنار تخت را نداشتند. اما آن پلیس، که یک مرد بود، با من با دلسوزی رفتار کرد و این واقعاً معنایی داشت.

من آن لحظه را تا به امروز به یاد دارم، زیرا اولین سقط جنین من را فعال کرد. یک سال طول کشید تا من درباره آنچه اتفاق افتاده بود فکر کنم و با تصمیمی که گرفته بودم خوب باشم. و بعد از مدتی متوجه شدم که چیزی در این تجربه وجود دارد که باعث عصبانیت من شده است. این سکوت بود که مرا عصبانی کرد. این سیاهی پنجره بود که من را عصبانی کرد. نباید اینجوری باشه این یک رویه منظم بود. بیست دقیقه طول کشید. چرا این موضوع اینقدر انگ است؟ چرا مردم مرا به خاطر تصمیم گیری در مورد سلامت خصوصی قضاوت می کنند؟

«من شروع به جستجوی فضاهایی کردم که بتوانم در مورد آن صحبت کنم، و آن زمان بود که مرکز سلامت زنان فمینیست را در آتلانتا پیدا کردم، که همچنین یک کلینیک سقط جنین است که آموزش جامعه را انجام می دهد. من به جلسات مرکز بهداشت زنان فمینیست رفتم و سپس با آنها کار داوطلبانه را آغاز کردم. من در نهایت یکی از آنها شدم مروج، یک کارمند سلامت جنسی و باروری برای جامعه لاتین تبار. مدل این است که اعضای جامعه برای آموزش جامعه خود گواهینامه دریافت می کنند، زیرا آمار نشان می دهد که افراد زمانی که در یک فضای امن هستند، بیشتر یاد می گیرند، در مقابل کسی که از بیرون می آید و می گوید: "هی، باید از کاندوم استفاده کنی." در اینجا نحوه استفاده از آن آمده است. بلکه فردی از جامعه شماست که می‌گوید: «این تجربه من است. این چیزی است که من می دانم. اجازه دهید دانش خود را با شما به اشتراک بگذارم.

قبل از سقط جنین، من سیاسی بودم، اما در سیاست مهاجرت بودم. من راهپیمایی می کردم و اقدامات مستقیم انجام می دادم. اما متوجه شدم که در دنیای عدالت‌خواه مهاجر، ما از فمینیسم صحبت نمی‌کنیم، حتی اگر اکثر داوطلبان و اکثریت افرادی که تحت تاثیر قوانین ضد مهاجرتی و بحران مهاجرت قرار گرفتند، زنان بودند. وقتی باید از کشوری فرار کنید و باید از مرز عبور کنید، این زنان هستند که مورد تجاوز جنسی، آزار جنسی، تجاوز جنسی قرار می گیرند.

«در خانواده‌ام، درباره فمینیست بودنم شوخی می‌کنم ید- راهی برای ترجمه آن به نوعی شبیه "کشتن شادی فمینیستی" است. زنان در نسل من از لاتین‌های مهاجر، یا نسل اول لاتین‌های اینجا در نیویورک و سراسر ایالات متحده، اغلب وظیفه آموزش خانواده‌های ما را بر عهده دارند. ما این کار را سر میز شام، در کریسمس یا روز شکرگزاری انجام می دهیم. این ما هستیم که به اعضای خانواده خود می گوییم: "نه بابا، این کار جنسی است." ما این کار را زمانی انجام می‌دهیم که در حال تماشای تلویزیون هستیم و چیزی نژادپرستانه یا جنسیتی یا همجنس‌گرا هراسی می‌بینیم. این ما هستیم که باید این چرخه ها را با اطلاع دادن به افرادی که دوستشان داریم از بین ببریم که چیزی اشتباه است، و اینکه نگاه آنها به چیزی مانند نژادپرستی یا تبعیض جنسی یا دسترسی به سقط جنین باید به چالش کشیده شود.

"اکنون من مدیر حوزه نیویورک و مدیر حمایت از موسسه ملی لاتین برای عدالت باروری هستم. من در هفت سال گذشته در شمال غربی برانکس زندگی کرده ام. ما با جوامع سراسر ایالت کار می کنیم تا به اطلاع رسانی، آموزش، سازماندهی و بسیج جوامع خود در مورد مسائلی که بر خانواده و زندگی ما تأثیر می گذارد کمک کنیم.

«با وجود اینکه من اکنون در وضعیت آبی هستم و در برانکس کار می کنم، می بینید که چگونه موانعی برای دسترسی به سقط جنین وجود دارد. برای یک چیز، مراکز بحران باردار زیادی وجود دارد - مراکزی که توسط گروه‌های ضد سقط جنین اداره می‌شوند و شبیه به کلینیک‌های سقط جنین طراحی شده‌اند. بسیاری از مردم سواد پزشکی ندارند، به خصوص افرادی که انگلیسی را به عنوان زبان اول صحبت نمی کنند، و این می تواند آنها را بیشتر در معرض فریب این کلینیک های جعلی قرار دهد.

انگ سقط جنین همچنان یک مانع است - به ویژه در برانکس، که جمعیت زیادی از لاتین تبارها دارد، همچنین سیاه‌پوستان، بومی‌ها و رنگین پوستان. شما رهبران ایمانی دارید که علیه سقط جنین و جلوگیری از تولد موعظه می کنند. بسیاری از مردم نمی‌دانند که به سقط جنین دسترسی دارند، زیرا نزدیک‌ترین افراد - دوستانشان، خانواده‌ها، عزیزانشان - آنها را منصرف می‌کنند یا اطلاعات نادرست دارند. بنابراین، اطلاعات بد، اطلاعات نادرست، یک مانع است. و سپس موانع ساختاری وجود دارد. وقتی به افرادی در جامعه لاتینکس فکر می کنید که ممکن است چندین شغل داشته باشند، مرخصی با حقوق ندارند. آنها فاقد حمل و نقل هستند. سفر به یک ارائه دهنده سقط جنین در حال حاضر دشوار است. انجام یک سفر دیگر، پس از فریب - یا فریب آنها - یک کلینیک جعلی، ممکن است غیرممکن باشد. و سپس مراقبت از کودک وجود دارد - زیرا همچنین به خاطر داشته باشید که اکثر افرادی که سقط جنین می کنند قبلاً والدین هستند.