فهرست شگفت انگیزی از هنرمندان به مت ها کمک کرد تا نام Sackler را حذف کنند

نزدیک به پنج دهه است که مت گالا، یکی از مهم ترین رویدادهای دنیای مد، در بال ساکلر موزه هنر متروپولیتن، فضایی دراماتیک شامل یک دیوار شیشه ای، یک استخر انعکاسی زیبا و یک مصری باستان برگزار می شود. درختکاری پیش از برگزاری جشن امسال در سپتامبر، مدیر اجرایی موزه، دانیل اچ. وایس، مصاحبه ای با زمان، که در آن از وی در مورد نام بال پرسیده شد. در سال‌های اخیر، جنجال‌ها بر خانواده ساکلر دامن زده است، زیرا فاش شده است که بسیاری از ثروت دو تن از برادران ساکلر، مورتیمر و ریموند، و شرکت آنها، Purdue Pharma، از فروش OxyContin، مسکنی که به سرعت بخشیدن به آن کمک می‌کند، به دست آمده است. مصرف مواد افیونی بحران (من برای اولین بار در سال 2017 در مقاله ای در مورد ساکلرز در مجله نوشتم و از آن زمان کتابی درباره آنها به نام امپراتوری درد منتشر کردم.) در می 2019، مت اعلام کرد که از هرگونه کمک مالی بعدی ساکلرز امتناع خواهد کرد. اما اکنون، ویس گفت، موزه در حال بررسی گام دیگری است. او در پاسخ به این سوال که آیا نام ساکلر وینگ ممکن است ظرف شش ماه ناپدید شود، گفت که پاسخ ممکن است «خیلی زودتر» بیاید.

روز پنج‌شنبه، Met بیانیه‌ای کوتاه منتشر کرد که گفت: «فضای نمایشگاهی با هفت نام موزه، از جمله بال که معبد نمادین دندور را در خود جای داده است، دیگر Sackler نام نخواهد داشت». این اولین موزه ای نبود که چنین اقدامی انجام می داد (لوور قبلاً این کار را انجام داده بود) و همچنین اولین مؤسسه بزرگ آمریکایی نبود (دانشگاه تافتز در سال 2018 نام خود را حذف کرد و سال گذشته دانشگاه نیویورک به دنبال آن قرار گرفت). اما مت در یک کلاس جداگانه است. این نه تنها بزرگترین موزه هنر در ایالات متحده است، بلکه موزه ای است که خانواده ساکلر طولانی ترین تاریخ را با آن دارد. همچنین این مکان اولین اعتراض دراماتیک عکاس نان گلدین و گروه حامی او، مداخله اعتیاد به نسخه در حال حاضر بود (درد) که تلاش می کند موزه ها را شرمنده کند تا همه روابط خود را با نام ساکلر قطع کنند. در مارس 2018، گلدین و حامیانش به Met هجوم بردند و صدها بطری نارنجی از قرص ها را به استخر بازتابنده در بال ساکلر پرتاب کردند. ده ها موسسه هنری و آموزشی دیگر در سراسر جهان هنوز نام ساکلر را به نمایش می گذارند، از جمله گوگنهایم، ییل، آکسفورد، گالری ملی لندن، موزه ویکتوریا و آلبرت و دانشگاه تل آویو. هیئت‌های بسیاری از این سازمان‌ها - هم فعالان و هم دانشجویانی که آنها را برای انجام کاری تحت فشار قرار می‌دهند - مترو را تماشا می‌کنند تا ببینند موزه چه واکنشی نشان خواهد داد. تا زمانی که Met کاری انجام ندهد، حرکت ممکن است گزینه ای قابل اجرا به نظر برسد.

به هر حال، برای مؤسساتی که به سخاوت خیرین متکی هستند، این روند عدم نامگذاری مشکلی عمیقا آزاردهنده است. همانطور که ویس گفت بار، در سال 2019، "ما یک سازمان چریکی نیستیم، ما یک سازمان سیاسی نیستیم، بنابراین آزمون تورنسل نداریم که بر اساس سیاست یا سیاست برای چه کسی هدیه بگیریم." چند سال پیش، کسی که کار در مت با من شوخی کرد که اگر موزه شروع به پاکسازی اهداکنندگان بر اساس مسئولیت اجتماعی شرکتی آنها کند، ممکن است به زودی بدون اهداکنندگان باقی بماند. هدایای خیریه ای که در ازای حق نام گذاری داده می شود نباید با صدقه اشتباه گرفته شود. اینها معاملات تجاری هستند و هر اهداکننده آینده ممکن است در مورد امنیت سرمایه گذاری خود در آینده تعجب کند اگر شرکتی به اتهامات جنایی اعتراف کند یا نام خانوادگی بدنام شود. بنابراین حذف نام به این روش از متروپولیتن گامی بسیار جسورانه و قاطع بود - و این اقدامی است که موزه نمی توانست بدون توصیه های قانونی زیادی انجام دهد.

بر اساس گفتگو با افراد درگیر، می توانم بگویم که مذاکرات بین رهبری مت و نمایندگان سه شاخه خانواده ساکلر ماه ها است که ادامه دارد. در بیانیه‌ای که روز پنجشنبه منتشر شد، موزه این تصمیم را مانند یک جدایی عمدی دانست و گفت: «مت و خانواده‌های مورتیمر و ریموند ساکلر» متقابلاً موافقت کرده‌اند که این اقدام را انجام دهند تا به مت اجازه دهد به مأموریت اصلی خود ادامه دهد. ساکلرز در بیانیه خود، خود را به عنوان "سپردن مشعل به دیگرانی که مایلند برای حمایت از موزه قدم بردارند" توصیف کرد. مفهوم طعنه آمیز بود: هموطنان میلیاردر، پیشنهادات خود را آماده کنید. حق نامگذاری یکی از فضاهای عمومی پیشرو نیویورک ممکن است دوباره فروخته شود.

در پشت صحنه، موزه نیز تحت فشار حوزه ای بود که او نمی توانست نادیده بگیرد: هنرمندان. پاییز امسال، نان گلدین و متحدانش نامه ای به هیئت مدیره مت تهیه کردند و خواستار حذف نام ساکلر شدند. آنها گفتند که مت "یک موسسه عمومی است که به هنر، یادگیری و دانش اختصاص دارد." «تقدیر نام ساکلر بر روی دیوارهای مترو ارتباط مت با هنرمندان و مردم را تضعیف می کند. با توجه به این واقعیت که Purdue Pharma دو بار به اتهامات جنایی فدرال اعتراف کرده است، و با توجه به تعداد خیره کننده مرگ و میر ناشی از بحران مواد افیونی، آنها حدس می زنند: "این یک وضعیت فورس ماژور است."

با توجه به شهرت گلدین در دنیای هنر و قدرت اخلاقی کمپین او، او موفق شد فهرست شگفت انگیزی از امضاکنندگان را جمع آوری کند، از جمله بسیاری از مهم ترین هنرمندان زنده، از جمله I Wave، Lori Anderson، Maurizio Catelan، Jim Dine، Jenny Holzer. آرتور یافا، آنیش کاپور، ویلیام کنتریج، سیندی شرمن، برایس ماردن، اد روشا، ریچارد سرا و کارا واکر. (متن کامل نامه و لیست امضاکنندگان که هیچ کدام قبلاً علنی نشده است، در زیر آمده است.) در میان این دو حوزه - اهداکنندگان و هنرمندان - مت در نهایت به حرف هنرمندان گوش داد.

زمانی که من در روز پنجشنبه از موزه بازدید کردم، اندکی پس از اینکه مت اعلام کرد، نام ساکلر تقریباً به طور کامل از بین رفته بود. (این در دو گالری به نام آرتور ساکلر، بزرگ‌ترین سه برادر، که پیشگام بسیاری از روش‌های تبلیغاتی فریبنده مورد استفاده توسط پوردو برای فروش OxyContin بود، باقی می‌ماند، اما قبل از معرفی دارو درگذشت.) پلکان مرکزی، پس از ورود به موزه، دیگر با عبارت «گالری دکتر مورتیمر دی و ترزا ساکلر» که در بالای در منتهی به نقاشی‌های اروپایی روی سنگ نوشته شده بود، استقبال نشدم. علائمی که بال ساکلر را اعلام می کرد نیز یک شبه پاک شد. وقتی به فردی که در Met کار می کرد گفتم که باید کمی تلاش کرده باشد تا این نام به طور جامع ناپدید شود، بدون اینکه کسی شاهد این عمل باشد، جزئیاتی را ارائه نکرد، اما با خشکی گفت: «موزه چهارشنبه تعطیل است. ”

قبل از ترک مت، با گلدین روبرو شدم که به همراه تعدادی از معترضان دیگر از آنجا آمده بودند درد جشن میگیرم او گفت: "من عادت ندارم به اخبار خوب رسیدگی کنم." کمپین او تقریباً چهار سال پیش در این موزه آغاز شد، و در همین حین، او بر تعدادی از نهادهای عمومی - وزارت دادگستری، دادستان ها، دادگاه ورشکستگی دشت سفید - نظارت داشت و نتوانست ساکلرز را پاسخگو کند. . البته این یک حرکت نمادین بود. این یک پاسخگویی واقعی نبود، نه برای مدت طولانی، و مطمئناً کسی را به زندگی برنمی‌گرداند. اما برای خانواده ای که برای خدشه دار کردن شهرت خود در دنیای هنر سرمایه گذاری زیادی کرده است، این امتناع نمادین باید دردسرساز شود. و گلدین احساس کرد که اکنون می تواند یک بار دیگر به سادگی از سالن های مقدس موزه لذت ببرد بدون اینکه با نامی که نفس مرگ را به همراه دارد، حواسش پرت شود. او گفت: من از مت بسیار سپاسگزارم. "این فوق العاده است. احساس می کنم توجیه می کنم."